Skip to main content

ഒരു വീട്ടമ്മയുടെ കൊറോണ കാലത്തെ ഡയറി കുറിപ്പുകൾ പാർട്ട്‌ 01


കഴിഞ്ഞ 4-5 വർഷമായി വീട്ടിൽ തന്നെ കഴിഞ്ഞു കൂടുന്ന എനിക്ക് lockdown എന്ന അവസ്ഥ പ്രേത്യേകിച്ചു വലിയ വ്യത്യാസം ഒന്നും കൊണ്ട് വന്നതായി തോന്നുന്നില്ല... മിക്കവാറും വീട്ടമ്മ മാരുടെ സ്ഥിതിയും ഇത് തന്നെയാവും... അല്ലെ...? സീരിയൽ ഒന്നും പണ്ടേ കാണാത്തതു കൊണ്ട് (അങ്ങനെ നല്ല പിള്ള ചമയുന്നതൊന്നും അല്ല..., ഇവിടെ ഫുൾ ടൈം കാർട്ടൂൺ ആണ്, tv റിമോട്ട് കൈയിൽ കിട്ടുന്നത്, വാവിനും സംക്രാന്തിക്കും മാത്രമാണ്... പിന്നെ സീരിയൽ ഒക്കെ മുടങ്ങാതെ കണ്ടാലേ ഒരു ത്രില്ല് ഉള്ളു ) ആ വഴിക്കു സമയം പോകില്ല ...

പിന്നെ അപ്പുറവും ഇപ്പുറവും ഉള്ള, അയല്പക്കത്തുകാരുമായി, ഞാൻ പണ്ടേ നല്ല ഇരുപ്പു വശത്തിലായതു കൊണ്ട്, മതിലിനപ്പുറത്ത്‌ നിന്നു കൊറോണ വരുമെന്ന് പേടിക്കേണ്ട... പക്ഷെ ന്യൂസ്‌ പേപ്പറിനും, tv ന്യൂസ്‌ ചാനലുകൾക്കും, അതീതമായി ന്യൂസുകൾ കിട്ടാനുള്ള ചാൻസും ഞാൻ കാണിച്ച ആ strategy കാരണം, നഷ്ടമായി... സാരമില്ല എന്റെ വീട്ടിലെ ന്യൂസ് പുറത്തു പോകുന്നില്ലലോ എന്ന് ആശ്വസിക്കാം 🤐

ആയതിനാൽ , അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ നാലു ചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ ആണിപ്പോൾ എന്റെ സഞ്ചാരം... വീട്ടിൽ ചോദിക്കാനും പറയാനും ആരുമില്ലാത്തതിനാലും, ആർക്കും ധൃതി വെച്ചു എങ്ങോട്ടും പോകേണ്ട എന്നതിനാലും , തോന്നുമ്പോൾ എണീക്കാം, തോന്നുമ്പോൾ ഫുഡ്‌ ഉണ്ടാക്കാം... പിന്നെ എപ്പോഴും മൊബൈലും കുത്തി പിടിച്ചിരിക്കാം... സംഭവം കൊള്ളാം അല്ലെ...

വീടെന്താ ഇങ്ങനെ കിടക്കുന്നെ, ഊണ് ആയില്ലേ, വിശക്കുന്നു, എന്നൊക്കെ ചോദിച്ചു കെട്ടിയോനോ മക്കളോ വന്നാൽ... കണ്ണുരുട്ടിയോ, എനിക്കാകെ രണ്ടു കയ്യല്ലേ ഉള്ളു, എന്നോ, ഞാനും ഒരു മനുഷ്യനല്ലേ എന്നോ ഒക്കെ പറഞ്ഞു സഹതാപ തരംഗം സൃഷ്ടിച്ചോ, ഭീഷിണി മുഴക്കിയോ പേടിപ്പിക്കാം... ഈ lockdown സംഭവം കളർ ആണല്ലോ....

(പറ്റുമെങ്കിൽ തുടരും... )
ദീപ ജോൺ
#lockdown #lockdown2020 #coronalockdown #coronalockdowndiariesofahomemaker


Comments

  1. Kollallo....njangalku pakshe nalla ayalpakka bandhavum undu...phonil
    Angane kutthi iyirikkarumilla...phn thallipottikkum enna bheeshani...😁😁😁 kelkkumbol limt cheyyum.
    Ennalum thante vannam onnu
    Kurakkade. Plzzzxx

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

പത്താം ക്ലാസ്സെന്ന കറുത്ത അധ്യായം...!!

എന്റെ വീട്ടിൽ ഒരു പത്താം ക്ലാസുകാരി ഉണ്ടായിരുന്നു....  അതുവരെ ട്യൂഷൻ ഇല്ലാതെ പഠിച്ചവളോട്, 'വെറും peer pressure' കൊണ്ടു, സ്കൂൾ തുറക്കാറായപ്പോൾ  ഞാൻ ചോദിച്ചു... നിനക്ക് ട്യൂഷൻ വെല്ലോം വേണോ....? വേണ്ട എന്നവൾ തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു... ഡെയിലി കൊണ്ടു വിടാൻ മടിയായിരുന്ന ഞാനാണേ അതിനു നിർബന്ധിക്കാനും പോയില്ല... 🫣.... വർഷം പകുതി ആയപ്പോൾ ക്ലാസ്സിലെ പിള്ളേരൊക്കെ career/ future ഡിസ്‌കസ്സ് ചെയ്യുന്നു... ഏതു സ്കൂളിൽ പ്ലസ് വണ്ണിന് ചേരണം... എന്നു ഡിസ്‌കസ്സ് ചെയ്യുന്നു എന്നൊക്കെ അവൾ വന്നു പറയാൻ തുടങ്ങി.... നമ്മളാണെൽ അങ്ങനെ ഒരു ചിന്ത പോലും ഇല്ലാതെ ഇരിക്കുവാന്.... (The best തന്ത N തള്ള 😎)  പക്ഷെ അവൾക്കു ചെറുതായി ടെൻഷൻ ആവുന്നുണ്ടോ എന്നൊരു തോന്നൽ ആയി എനിക്ക്... ഞാൻ പറഞ്ഞു 'എടി പ്ലസ് വണ്ണിന് ഇഷ്ടപെട്ട വിഷയത്തിൽ ഒരു അഡ്മിഷൻ... അതിനു വേണ്ടി മാത്രം ആണ് നമ്മുക്ക് 10ഇലെ മാർക്ക്‌ വേണ്ടത്.... നീ ടെൻഷൻ അടിക്കേണ്ട...' പറ്റുന്ന പോലെ പഠിച്ചാൽ മതി.... പക്ഷെ അവൾ ടെൻഷൻ ആവുന്നത് എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നുണ്ടായിരുന്നു... 'വെറും peer pressure'...  ടെൻഷൻ കേറി, ആള് പഠിക്കാതെ.... കണ്ട  webseries ഒക്കെ ഇരുന്നു ക...

40 years of excellence !!! 💃💃💃

 40 years of excellence !!! 💃💃💃 എന്ത് പെട്ടെന്നാണ്....?  നഴ്സറി സ്കൂളിൽ നിന്നും പത്താം ക്ലാസ്സിൽ എത്തിയത്... പഠിക്കുമ്പോൾ എങ്ങനേലും കോളേജിൽ എത്തണം എന്നായിരുന്നു.... കളർ ഡ്രസ്സ്‌ ഇടാൻ വേണ്ടി പ്രീഡിഗ്രി എടുത്തു.... ഡ്രസ്സ്‌ ഒക്കെ ഇട്ടു ചെത്തി നടന്നു... പ്രൊജക്റ്റ്‌ വർക്കിനും വൈവയ്ക്കും കാത്തു നിന്നപ്പോൾ..  എങ്ങനേലും ഈ പണ്ടാരമൊക്കെ തീർന്ന് ഒരു ജോലി ആയാൽ മതിയെന്നായിരുന്നു.... വായിനോട്ടവും, പ്രേമിക്കാൻ ഉള്ള ഒരു ചാൻസ് ഉം നോക്കി നോക്കി നടന്നു....ദാ ന്നു പറഞ്ഞു കോളേജ് കാലം തീർന്നു...  ജോലിയായി.... ജോലിയുടെ പ്രഷർ കൂടി കൂടി വന്നപ്പോൾ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും ഓടി രക്ഷപെട്ടാൽ മതി എന്നായിരുന്നു..... രക്ഷപെട്ടു എന്നും പറഞ്ഞു ഓടി ചെന്നത് ലവ് കം അറേഞ്ജ്ഡ് മാര്യേജിൽ 😂...... പിന്നെ വീട്ടുകാരിയായി ആയി, കോംപ്ലക്സ്കൾ ആയി, ഫെമിനിസ്റ്റ് ആയി, ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ഡിവോഴ്സ് ചെയ്യണമെന്നായി, പിള്ളേരായി, അവരുടെ കാര്യങ്ങളായി, പഠിത്തമായി , വീട്ടുജോലിയായി ... ഗതികേടുകൾ കൂടി കൂടി വന്നു.... കയ്യിലിരുപ്പ് കൊണ്ട് ജോലി പോയി.. വീട്ടിലിരുപ്പായി... കരച്ചിലായി, പിന്നെ അടുത്ത പണി തപ്പലായി.... എന്തൊക്കെയോ ആകാൻ വേണ്ടി ...

തിരിച്ചറിവുകളുടെ അളവുകോൽ...

അഞ്ച് വർഷം മുൻപ്... 2017 ഇൽ... ടെക്‌നോപാർക്കിലെ ജോലി ഒക്കെ പോയി, കോൺട്രാക്ടർ ബിസിനസ്സിലും ഒരു കൈനോക്കി... തകർന്നു തരിപ്പണം ആയി... ഇനി എന്ത്...? എന്നൊരു ചോദ്യവുമായി ഇരിക്കുക ആയിരുന്നു ഞാൻ .... ഒത്തിരി തലപ്പുകച്ചതിന് ശേഷം.... ഇനി ഒന്നും വേണ്ട കുഞ്ഞുങ്ങളെയും നോക്കി അടങ്ങി ഒതുങ്ങി വീട്ടിൽ ഇരിക്കാം എന്നു  തീരുമാനിക്കുന്നു....  എന്റെ ചില കൂട്ടുകാരൊക്കെ എന്നോട് പറയാറുള്ളത് പോലെ.... 'ഒരു പൊടിക്ക് അടങ്ങാം...' എന്നു കരുതി ആനിയമ്മയെയും നോക്കി കുറച്ചു നാൾ മുന്പോട്ട് പോയി... പക്ഷെ ഇത്രേം വർഷം ആളുകളെ കണ്ട്, ഓടി നടന്ന എനിക്ക്... വീട്ടിൽ ചുമ്മാ കുഞ്ഞിനേയും നോക്കി... സിനിമയും കണ്ട് ഇരിക്കുക എന്നു പറഞ്ഞാൽ... എന്തോ... ഒരു വിമ്മിഷ്ടം പോലെ ആയിരുന്നു... ശെരിയാണ് കുഞ്ഞുങ്ങളെ നോക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്...., അവർക്കു വയ്യ എങ്കിൽ ബോസ്സിന്റെ മുൻപിൽ ലീവിനു വേണ്ടി തലയും ചൊറിഞ്ഞു നിൽക്കേണ്ട... അവർ ഹാപ്പി ആണ്... പക്ഷെ, എന്തോ...ഞാൻ ഹാപ്പി അല്ലായിരുന്നു... എനിക്കെന്തോ ഒന്നു നഷ്ടപെട്ട പോലെ ആയിരുന്നു.... ആൾക്കാരെ ഫേസ് ചെയ്യാൻ മടി..., സംസാരിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടു.. കോൺഫിഡൻസ് ഇഷ്യൂ ഒക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു.... അന്നേരം... എന്ത് ...