Skip to main content

ഒരു വീട്ടമ്മയുടെ കൊറോണ കാലത്തെ ഡയറി കുറിപ്പുകൾ പാർട്ട്‌ 02


ഈ കൊറോണ, കോവിഡ് എന്നൊക്കെ, പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയപ്പോഴേ എനിക്ക് സംശയം ഉണ്ടാരുന്നു ഇത് ചൈനക്കാരുടെ എന്തോ ഉടായിപ്പാണെന്നു...🤔 (kpac ലളിത പറയുന്ന ടോൺ ഒന്ന് സ്മരിക്കുക ) ഇടയ്ക്കു എപ്പോഴോ അങ്ങനെ ഏതോ fb പോസ്റ്റും കണ്ടു.. പിന്നെ രണ്ടു ദിവസത്തേക്ക് സോഷ്യൽ മീഡിയ മുഴുവൻ അരച്ച് കലക്കി ഞാൻ research ചെയ്യുവാരുന്നു ....🕵️‍♂️

ആരൊക്കെയോ പറഞ്ഞു വവ്വാൽ ആണെന്ന്, പിന്നെ പറഞ്ഞു മരപ്പട്ടി ആണെന്ന്...ഞാനും ഓർത്തു ഇതുവരെ ഇതുങ്ങളെ ഒക്കെ വെട്ടി വിഴുങ്ങികൊണ്ടിരുന്നിട്ടു 🍵 ഉണ്ടാവാത്ത വൈറസ് ഇതിപ്പോൾ എവിടുന്നാ പൊട്ടി പുറപ്പെട്ടെ???

അതിനിടയ്ക്ക് മനോരമയിൽ വന്ന Dr. ശിവ അയ്യാദുരൈയുടെ എന്തോ കണ്ടെത്തലും, ബിൽഗേറ്റ്സിനു ഇതിലുള്ള ബന്ധവും, അമേരിക്ക - ചൈന അടി , ജൈവായുധം, വാക്‌സിൻ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു ലിങ്ക് ചെയ്ത, ഒരു ആർട്ടിക്കിൾ കൂടി കിട്ടിയപ്പോ 📝 പിന്നെ അതിന്റെ പുറകെ ആയി....

Research ചെയ്ത് ചെയ്ത്, ഓരോ പോസ്റ്റും വായിച്ചു വന്നപ്പോൾ... എന്തൊക്കെയാ? ഒരു ഹോളിവുഡ് മൂവിക്ക് ഉള്ള സ്കോപ്പ് ഉണ്ട്... alliens ഉം കൂടേ വരാനുള്ളൂ... ഞാൻ അതിനെ നമ്മുടെ ഒരു ബുദ്ധിയുടെ ലെവൽ🤓, ലൂസിഫർ മൂവിയിൽ ആദ്യം പറയുന്ന കുറച്ചു കാര്യങ്ങളും ആയി ലിങ്ക് ചെയ്തു ചർച്ച തുടങ്ങാൻ പോയതും..., കാപ്പിയായില്ലേ എന്ന് ഒരു ചോദ്യം....☹️

ഞാൻ സമയം നോക്കി, അതെ..., സമയം 11:30... 🧐 ഉടനെ തന്നെ, വെല്ല പുട്ടോ, പഴമോ ഉണ്ടാക്കിയില്ലെങ്കിൽ, ലൂസിഫറിന്റെ ക്ലൈമാക്സ്‌ ഇവിടെ നടക്കാൻ സാധ്യത ഉള്ളതിനാൽ... എന്റെ റിസർച്ച് files മുഴുവൻ ഞാൻ പൂട്ടി കെട്ടി, അടുക്കളയിലേക്കു പോയി... 🚶‍♀️

ഇതാണ്... എന്തേലും ഒക്കെ ചെയ്തു തള്ളി മറിക്കാം എന്ന് കരുതി ഒരു കാര്യത്തിന് ഇറങ്ങി തിരിക്കുമ്പോൾ വരും, പുട്ട് എന്തിയെ, ചോറ് എന്തിയെ എന്നും ചോദിച്ചു.. NASA 🏅യിലൊക്കെ പോയി തല പുകയ്ക്കേണ്ട ഞാനാണ്, ഇവിടെ പുട്ട് കുറ്റിയിലെ പുക വരുന്നുണ്ടോ (സോറി ആവി, ഒരു പ്രാസം ഒപ്പിച്ചു പറഞ്ഞതാ ) എന്ന് നോക്കിയിരിക്കുന്നത്..... what a pity, അല്ലെ?... 🤨

ആ കൊറോണ വന്ന, റൂട്ട് മാപ് കണ്ടു പിടിക്കാമെന്നു കരുതിയതാ... മൂഡ് പോയി...., മൂഡ് പോയി.... ശ്ശെ... 😷😏🙄😴

തള്ള് കൂടിയില്ലാലോ അല്ലെ...?
അപ്പോൾ പറ്റുമെങ്കിൽ ഇനിയും കാണാം..
ദീപ ജോൺ
#lockdown #lockdown2020 #coronalockdown #coronalockdowndiariesofahomemaker


Comments

Popular posts from this blog

പത്താം ക്ലാസ്സെന്ന കറുത്ത അധ്യായം...!!

എന്റെ വീട്ടിൽ ഒരു പത്താം ക്ലാസുകാരി ഉണ്ടായിരുന്നു....  അതുവരെ ട്യൂഷൻ ഇല്ലാതെ പഠിച്ചവളോട്, 'വെറും peer pressure' കൊണ്ടു, സ്കൂൾ തുറക്കാറായപ്പോൾ  ഞാൻ ചോദിച്ചു... നിനക്ക് ട്യൂഷൻ വെല്ലോം വേണോ....? വേണ്ട എന്നവൾ തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു... ഡെയിലി കൊണ്ടു വിടാൻ മടിയായിരുന്ന ഞാനാണേ അതിനു നിർബന്ധിക്കാനും പോയില്ല... 🫣.... വർഷം പകുതി ആയപ്പോൾ ക്ലാസ്സിലെ പിള്ളേരൊക്കെ career/ future ഡിസ്‌കസ്സ് ചെയ്യുന്നു... ഏതു സ്കൂളിൽ പ്ലസ് വണ്ണിന് ചേരണം... എന്നു ഡിസ്‌കസ്സ് ചെയ്യുന്നു എന്നൊക്കെ അവൾ വന്നു പറയാൻ തുടങ്ങി.... നമ്മളാണെൽ അങ്ങനെ ഒരു ചിന്ത പോലും ഇല്ലാതെ ഇരിക്കുവാന്.... (The best തന്ത N തള്ള 😎)  പക്ഷെ അവൾക്കു ചെറുതായി ടെൻഷൻ ആവുന്നുണ്ടോ എന്നൊരു തോന്നൽ ആയി എനിക്ക്... ഞാൻ പറഞ്ഞു 'എടി പ്ലസ് വണ്ണിന് ഇഷ്ടപെട്ട വിഷയത്തിൽ ഒരു അഡ്മിഷൻ... അതിനു വേണ്ടി മാത്രം ആണ് നമ്മുക്ക് 10ഇലെ മാർക്ക്‌ വേണ്ടത്.... നീ ടെൻഷൻ അടിക്കേണ്ട...' പറ്റുന്ന പോലെ പഠിച്ചാൽ മതി.... പക്ഷെ അവൾ ടെൻഷൻ ആവുന്നത് എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നുണ്ടായിരുന്നു... 'വെറും peer pressure'...  ടെൻഷൻ കേറി, ആള് പഠിക്കാതെ.... കണ്ട  webseries ഒക്കെ ഇരുന്നു ക...

40 years of excellence !!! 💃💃💃

 40 years of excellence !!! 💃💃💃 എന്ത് പെട്ടെന്നാണ്....?  നഴ്സറി സ്കൂളിൽ നിന്നും പത്താം ക്ലാസ്സിൽ എത്തിയത്... പഠിക്കുമ്പോൾ എങ്ങനേലും കോളേജിൽ എത്തണം എന്നായിരുന്നു.... കളർ ഡ്രസ്സ്‌ ഇടാൻ വേണ്ടി പ്രീഡിഗ്രി എടുത്തു.... ഡ്രസ്സ്‌ ഒക്കെ ഇട്ടു ചെത്തി നടന്നു... പ്രൊജക്റ്റ്‌ വർക്കിനും വൈവയ്ക്കും കാത്തു നിന്നപ്പോൾ..  എങ്ങനേലും ഈ പണ്ടാരമൊക്കെ തീർന്ന് ഒരു ജോലി ആയാൽ മതിയെന്നായിരുന്നു.... വായിനോട്ടവും, പ്രേമിക്കാൻ ഉള്ള ഒരു ചാൻസ് ഉം നോക്കി നോക്കി നടന്നു....ദാ ന്നു പറഞ്ഞു കോളേജ് കാലം തീർന്നു...  ജോലിയായി.... ജോലിയുടെ പ്രഷർ കൂടി കൂടി വന്നപ്പോൾ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും ഓടി രക്ഷപെട്ടാൽ മതി എന്നായിരുന്നു..... രക്ഷപെട്ടു എന്നും പറഞ്ഞു ഓടി ചെന്നത് ലവ് കം അറേഞ്ജ്ഡ് മാര്യേജിൽ 😂...... പിന്നെ വീട്ടുകാരിയായി ആയി, കോംപ്ലക്സ്കൾ ആയി, ഫെമിനിസ്റ്റ് ആയി, ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ഡിവോഴ്സ് ചെയ്യണമെന്നായി, പിള്ളേരായി, അവരുടെ കാര്യങ്ങളായി, പഠിത്തമായി , വീട്ടുജോലിയായി ... ഗതികേടുകൾ കൂടി കൂടി വന്നു.... കയ്യിലിരുപ്പ് കൊണ്ട് ജോലി പോയി.. വീട്ടിലിരുപ്പായി... കരച്ചിലായി, പിന്നെ അടുത്ത പണി തപ്പലായി.... എന്തൊക്കെയോ ആകാൻ വേണ്ടി ...

തിരിച്ചറിവുകളുടെ അളവുകോൽ...

അഞ്ച് വർഷം മുൻപ്... 2017 ഇൽ... ടെക്‌നോപാർക്കിലെ ജോലി ഒക്കെ പോയി, കോൺട്രാക്ടർ ബിസിനസ്സിലും ഒരു കൈനോക്കി... തകർന്നു തരിപ്പണം ആയി... ഇനി എന്ത്...? എന്നൊരു ചോദ്യവുമായി ഇരിക്കുക ആയിരുന്നു ഞാൻ .... ഒത്തിരി തലപ്പുകച്ചതിന് ശേഷം.... ഇനി ഒന്നും വേണ്ട കുഞ്ഞുങ്ങളെയും നോക്കി അടങ്ങി ഒതുങ്ങി വീട്ടിൽ ഇരിക്കാം എന്നു  തീരുമാനിക്കുന്നു....  എന്റെ ചില കൂട്ടുകാരൊക്കെ എന്നോട് പറയാറുള്ളത് പോലെ.... 'ഒരു പൊടിക്ക് അടങ്ങാം...' എന്നു കരുതി ആനിയമ്മയെയും നോക്കി കുറച്ചു നാൾ മുന്പോട്ട് പോയി... പക്ഷെ ഇത്രേം വർഷം ആളുകളെ കണ്ട്, ഓടി നടന്ന എനിക്ക്... വീട്ടിൽ ചുമ്മാ കുഞ്ഞിനേയും നോക്കി... സിനിമയും കണ്ട് ഇരിക്കുക എന്നു പറഞ്ഞാൽ... എന്തോ... ഒരു വിമ്മിഷ്ടം പോലെ ആയിരുന്നു... ശെരിയാണ് കുഞ്ഞുങ്ങളെ നോക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്...., അവർക്കു വയ്യ എങ്കിൽ ബോസ്സിന്റെ മുൻപിൽ ലീവിനു വേണ്ടി തലയും ചൊറിഞ്ഞു നിൽക്കേണ്ട... അവർ ഹാപ്പി ആണ്... പക്ഷെ, എന്തോ...ഞാൻ ഹാപ്പി അല്ലായിരുന്നു... എനിക്കെന്തോ ഒന്നു നഷ്ടപെട്ട പോലെ ആയിരുന്നു.... ആൾക്കാരെ ഫേസ് ചെയ്യാൻ മടി..., സംസാരിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടു.. കോൺഫിഡൻസ് ഇഷ്യൂ ഒക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു.... അന്നേരം... എന്ത് ...