Skip to main content

ഈ നരകത്തിൽ നിന്നു എന്നെ കര കേറ്റാൻ ആരുമില്ലേ

ആഗ്രഹങ്ങൾ ഒത്തിരി ഉണ്ട് പക്ഷെ എന്ത് ചെയ്യാനാ,  എന്റെ ജീവിതം ഈ നരകത്തിൽ കിടന്നു തീരും എന്നാ തോന്നുന്നേ....  



ഇന്ന് ഞാൻ പറയാൻ പോണേ...  self pitying നെ പറ്റി ആണ്... 

എന്താണ് self pitying?  നിങ്ങൾക്ക് മനസിലാകുന്ന കുറച്ചു examples പറയാം....
1. ഞാൻ എത്ര ശ്രമിച്ചാലും ഒരു ജോലിയും കിട്ടില്ല...
2. എന്റെ ജീവിതം ഇങ്ങനെ തന്നെയാ...  
3. ഞാൻ എത്ര ശ്രമിച്ചാലും ഒരിടത്തും എത്തില്ല...
4.  പഠിക്കേണ്ട സമയത്തു ഞാൻ പഠിച്ചില്ല അതാണ് ഞാൻ ഇപ്പോൾ  അനുഭവിക്കുന്നത്... 
5. എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും പഠിപ്പില്ലാത്തവരാ അതോണ്ട് എനിക്കും, എന്റെ മക്കൾക്കും ഒന്നും വലിയ തല ഉണ്ടാവില്ല... 
6. ഏതു പ്രോജെക്ടിൽ,  അല്ലേൽ ഏതു ജോലിക്ക് കേറിയാലും എനിക്ക് പാരപ്പണിയാൻ ഒരാൾ കാണും പിന്നെ എങ്ങനെ ഞാൻ പച്ച പിടിക്കും... 
7. വീട്ടുകാര്യവും,  മക്കടെ കാര്യവും,  ഭർത്താവിന്റെ കാര്യവും,  പ്രായമായ അപ്പന്റെ അമ്മയുടേം കാര്യം നോക്കി കഴിഞ്ഞു ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യാനാ...? 

 ഈ  രീതിയിൽ  ,  സ്വയം ആയിട്ടുള്ള ഈ മാർക്കിടൽ ആണ് self pitying അല്ലേൽ feeling സോറി for yourself.... ഇതു എല്ലാവര്ക്കും കൂടിയും കുറഞ്ഞും കാണും.. ഈ പറയുന്ന എനിക്കും ഉണ്ട്... പക്ഷെ അത് നമ്മളെ,  നമ്മുടെ  ലക്ഷ്യത്തിലേക്കു എത്തിക്കുന്നതിന് തടസ്സം ആവുന്നുണ്ടോ... അപ്പോൾ നമ്മളീ പരുപാടി നിർത്തണം.... 

ഇപ്പോൾ say നമ്മുടെ വീട് മൊത്തം തീ പിടിച്ചു കത്തി പോയി, അലെൽ,  ഒരു accident വന്നു നിങ്ങളുടെ  കാല് മുറിച്ചു കളഞ്ഞു എന്ന് കരുതുക...ഇതിനപ്പുറം നിങ്ങൾക്ക് സംഭവിക്കാൻ വലുതായി,  ഒന്നും ഇല്ലെന്നാണ് ഞാൻ കരുതുന്നത്... ഈ ഒരു സിറ്റുവേഷൻ നിങ്ങൾ എങ്ങനെ ഡീൽ ചെയ്യുന്നു എന്നതിൽ നിന്നാണ് നിങ്ങൾ വിജയി ആണോ പരാജയത്തിലേക്ക് പോകുന്നുവോ എന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നത്... 

നിങ്ങൾ mentally  strong ആയ ആളാണേൽ ... hmm പോയത് പോയി... ഇനി എന്ത് ചെയ്യണം.. അലെൽ ഇത്രേയല്ലേ സംഭവിച്ചുള്ളു... ജീവൻ തിരിച്ചു കിട്ടിയല്ലോ... എന്നൊരു ലൈൻ ആയിരിക്കും...

 നേരെ മറിച്ചു ഉള്ള  ആളുകൾ...  എങ്ങനെ ആണന്നു വെച്ചാൽ...സംഭവം കഴിഞ്ഞു വർഷങ്ങൾ ആയാലും... നാഴികയ്ക്ക് നാല്പത് വട്ടം... ശോ എന്നാലും എത്ര വലിയ വീടായിരുന്നു... കഷ്ടമായല്ലോ... ഇനി ഞങ്ങൾ എന്ത് ചെയ്യും?  ഞങ്ങൾക്ക് തന്നെ ഇതു സംഭവിച്ചല്ലോ എന്ന്  ഒക്കെ പറഞ്ഞോണ്ടെ ഇരിക്കും... എത്ര സമാധാനിപ്പിച്ചാലും ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു സമയം കളയും.... കുറച്ചു സമയം ഒക്കെ വിഷമിച്ചു ഇരിക്കാം,  മനുഷ്യർ അല്ലേ.. പക്ഷെ... ഇതു ഒരു ജപം പോലെ പറഞ്ഞോണ്ടിരുന്നാലോ? ഇതു കൊണ്ട് പ്രേത്യേകിച്ചു പ്രയോജനം ഒന്നും ഇല്ല താനും... 

Self pitying ചെയ്യുന്നവർ പല കാരണം കൊണ്ട് അത് ചെയ്യും.. മറ്റുള്ളവരുടെ ശ്രദ്ധ പിടിച്ചു പറ്റാൻ,  സഹായം കിട്ടാൻ,  ഇപ്പോൾ ഉള്ള  അവസ്ഥയിൽ   നിന്നു മുന്നോട്ടു ഉള്ള റിസ്ക് എടുത്തു മുന്നേറാൻ  ഉള്ള ഭയം,  അല്ലേൽ ഒരു തരം ഡിഫെൻസിവ് മെക്കാനിസം ആണെന്ന് പറയാം... അല്ലേൽ അതിൽ ശെരിക്കും നമ്മൾ ഒരു comfort സോണിൽ,  തന്നെ നമ്മെളെ ആക്കുക ആണ്...

 നമ്മെ തന്നെ ന്യായീകരിക്കാൻ നമ്മൾ കണ്ടുപിടിക്കുന്ന ഒരു പരുപാടി...    അത് ശെരിക്കും പറഞ്ഞാൽ.. destructive  ആണ്... ലൈഫ് ഇലെ മിക്കവാറും കാര്യങ്ങളിൽ നിന്നൊരു ഒളിച്ചോട്ടം ആണെന്ന് പറയാം... ഫലം... നമ്മൾ എവിടേം എത്തില്ല... അത് നമ്മളെ എവിടേം എത്തിക്കില്ല... 

ഇനി റിയൽ ലൈഫ് ഇലേക്ക് വരുവണേൽ പലരെയും compare ചെയ്തു എനിക്ക് ഇതു പറ്റുനില്ലലോ,  എനിക്ക് ഇതിനു കഴിവില്ലാലോ എന്ന് മാത്രം ആലോചിച്ചു ഇരിക്കും,  അല്ലാണ്ട് ഒരു ആക്ഷൻ പ്ലാനിലേക്കു അവർ പോകത്തില്ല... 

അയ്യോ പത്തോ വിളിച്ചിരിക്കുന്നത് കൊണ്ട്.. നമ്മുക്ക് വലിയ ഗുണം ഇല്ലെന്നു മാത്രം അല്ല... കുറച്ചൂടെ കാര്യങ്ങൾ അവതാളത്തിൽ ആക്കും... self.pitying ചെയ്യുന്നവർ മുന്നോട്ട് ഉള്ള കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ ഭയപ്പെടുന്നവർ ആണ്... എനിക്ക് മാത്രം എന്താണ് ഇങ്ങനെ... എവിടെ ചെന്നാലും എനിക്ക് ഇതുതന്നെ ആണല്ലോ ഈശ്വരാ എന്നായിരിക്കും അവരുടെ സ്ഥിരം ഡയലോഗ്... എന്റെ ജീവിതം എന്താണ് ഇങ്ങനെ എന്നുള്ള ചിന്തകൾ ആയിരിക്കും അവരിൽ നിറയെ... 

ഇങ്ങനെ അയ്യോ അയ്യോ വിളിച്ചോണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ,  വേറെ പല negative ഇമോഷൻസ് കേറി വരും,  ദേഷ്യം, ഒറ്റപ്പെടൽ... അങ്ങനെ negative ആയ പലതിലും കോണ്സെന്ട്രേറ്റ് ചെയ്യുന്നത് കൊണ്ട് എന്താ...,  എന്താണ് ഇനി ചെയ്യേണ്ടത് എന്നതിലോ,  മുന്നോട്ടു എന്ത് strategy എടുക്കണം എന്നതിലോ കോൺസെൻട്രേറ്റ് ചെയ്യാൻ ഒക്കാതെ ഈ negative ഇമോഷൻസ് ഇവരെ കൂടുതൽ ഡിപ്രെഷനിലേക്കു നയിക്കും... പിന്നെ ലൈഫ് ഇൽ എന്തൊക്കെ സംഭവിച്ചാലും,  അതിൽ  അവർ negative മാത്രം കാണാൻ ശ്രമിക്കും... say ഒരു ദിവസം,  അവരോടു 10 പേര് നല്ലത് പറഞ്ഞു,  ഒരാള് മോശമായി ഇടപെട്ടു എങ്കിൽ അവർ ദിവസം മുഴുവൻ ആ ഒരാൾ പറഞ്ഞ കാര്യം ഓർത്തു വിഷമിച്ചു ഇരിക്കും.. mentally strong ആയ ഒരാൾ അങ്ങനെ ഒരിക്കലും ചെയ്യില്ല...  

നമ്മുക്ക് എന്തേലും negative ആയി,  താങ്ങാനാവാത്ത എന്തേലും സംഭവിച്ചാൽ... വിഷമിക്കേണ്ട എന്ന് ഞാൻ പറയില്ല... say അത് നമുക്ക് പ്രിയപ്പെട്ട  ആരുടേലും മരണം ആവാം, ആകെയുള്ള ജോലി നഷ്ടപെടുന്നതാവാം... നേരത്തെ പറഞ്ഞ പോലെ വീട് നഷ്ടപെടുന്നതാവാം... എല്ലാ നഷ്ടങ്ങളിലും,  എല്ലാം പ്രേശ്നങ്ങളിലും ഒരു വെളിച്ചം നമ്മൾക്ക് കാണാൻ പറ്റണം... ഒരു ഇറക്കത്തിന് ഒരു കയറ്റം ഉണ്ടാവും ഉറപ്പാണ്.. ആ കയറ്റം കേറാന് വയ്യാണ്ട്,  ഒരു excuses ഉം,  അയ്യോ കഷ്ടം എന്ന് പറഞ്ഞു നിൽക്കുക നിങ്ങളുടെ മാത്രം തെറ്റാണു...

വളരെ സിമ്പിൾ ആണ് കാര്യം....  പ്രശ്നം ഉണ്ടാവുമ്പോൾ പ്രേശ്നത്തിലേക്കല്ല നോക്കേണ്ടത്,  സൊല്യൂഷൻ ലേക്കാണ് നോക്കേണ്ടത്... കൊക്കയിലേക്ക് വീഴാൻ പോകുന്ന നിങ്ങൾക്ക് ഒരു പിടിവള്ളി കിട്ടിയാൽ.. പ്രശ്നം ആകുന്ന കൊക്കയിലേക്ക് നോക്കണോ,  സൊല്യൂഷൻ ആകുന്ന പിടിവള്ളിയിലേക്കു നോക്കണോ... നിങ്ങൾ തന്നെ തീരുമാനിക്കുക... 

അപ്പോൾ mentally സ്ട്രോങ് ആവുക... ജീവിതം ആണ്... ups and downs ഉണ്ടാവും എല്ലാവര്ക്കും... നമ്മളുടെ ലൈഫ് നെ ആരോടും compare ചെയ്യാൻ നിൽക്കേണ്ട... 

ലൈഫ് സിറ്റുവേഷൻ സിനോട്...   നിങ്ങൾ എങ്ങനെ react ചെയ്യുന്നു എന്നതാണ് നിങ്ങളെ വ്യത്യസ്തനാക്കുന്നത് വ്യത്യസ്ത ആക്കുന്നത്...... അപ്പോൾ അടുത്ത തന്നെ  കാണും വരെ byebye... 

ദീപ ജോൺ 
26 June 2020

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

പത്താം ക്ലാസ്സെന്ന കറുത്ത അധ്യായം...!!

എന്റെ വീട്ടിൽ ഒരു പത്താം ക്ലാസുകാരി ഉണ്ടായിരുന്നു....  അതുവരെ ട്യൂഷൻ ഇല്ലാതെ പഠിച്ചവളോട്, 'വെറും peer pressure' കൊണ്ടു, സ്കൂൾ തുറക്കാറായപ്പോൾ  ഞാൻ ചോദിച്ചു... നിനക്ക് ട്യൂഷൻ വെല്ലോം വേണോ....? വേണ്ട എന്നവൾ തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു... ഡെയിലി കൊണ്ടു വിടാൻ മടിയായിരുന്ന ഞാനാണേ അതിനു നിർബന്ധിക്കാനും പോയില്ല... 🫣.... വർഷം പകുതി ആയപ്പോൾ ക്ലാസ്സിലെ പിള്ളേരൊക്കെ career/ future ഡിസ്‌കസ്സ് ചെയ്യുന്നു... ഏതു സ്കൂളിൽ പ്ലസ് വണ്ണിന് ചേരണം... എന്നു ഡിസ്‌കസ്സ് ചെയ്യുന്നു എന്നൊക്കെ അവൾ വന്നു പറയാൻ തുടങ്ങി.... നമ്മളാണെൽ അങ്ങനെ ഒരു ചിന്ത പോലും ഇല്ലാതെ ഇരിക്കുവാന്.... (The best തന്ത N തള്ള 😎)  പക്ഷെ അവൾക്കു ചെറുതായി ടെൻഷൻ ആവുന്നുണ്ടോ എന്നൊരു തോന്നൽ ആയി എനിക്ക്... ഞാൻ പറഞ്ഞു 'എടി പ്ലസ് വണ്ണിന് ഇഷ്ടപെട്ട വിഷയത്തിൽ ഒരു അഡ്മിഷൻ... അതിനു വേണ്ടി മാത്രം ആണ് നമ്മുക്ക് 10ഇലെ മാർക്ക്‌ വേണ്ടത്.... നീ ടെൻഷൻ അടിക്കേണ്ട...' പറ്റുന്ന പോലെ പഠിച്ചാൽ മതി.... പക്ഷെ അവൾ ടെൻഷൻ ആവുന്നത് എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നുണ്ടായിരുന്നു... 'വെറും peer pressure'...  ടെൻഷൻ കേറി, ആള് പഠിക്കാതെ.... കണ്ട  webseries ഒക്കെ ഇരുന്നു ക...

40 years of excellence !!! 💃💃💃

 40 years of excellence !!! 💃💃💃 എന്ത് പെട്ടെന്നാണ്....?  നഴ്സറി സ്കൂളിൽ നിന്നും പത്താം ക്ലാസ്സിൽ എത്തിയത്... പഠിക്കുമ്പോൾ എങ്ങനേലും കോളേജിൽ എത്തണം എന്നായിരുന്നു.... കളർ ഡ്രസ്സ്‌ ഇടാൻ വേണ്ടി പ്രീഡിഗ്രി എടുത്തു.... ഡ്രസ്സ്‌ ഒക്കെ ഇട്ടു ചെത്തി നടന്നു... പ്രൊജക്റ്റ്‌ വർക്കിനും വൈവയ്ക്കും കാത്തു നിന്നപ്പോൾ..  എങ്ങനേലും ഈ പണ്ടാരമൊക്കെ തീർന്ന് ഒരു ജോലി ആയാൽ മതിയെന്നായിരുന്നു.... വായിനോട്ടവും, പ്രേമിക്കാൻ ഉള്ള ഒരു ചാൻസ് ഉം നോക്കി നോക്കി നടന്നു....ദാ ന്നു പറഞ്ഞു കോളേജ് കാലം തീർന്നു...  ജോലിയായി.... ജോലിയുടെ പ്രഷർ കൂടി കൂടി വന്നപ്പോൾ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും ഓടി രക്ഷപെട്ടാൽ മതി എന്നായിരുന്നു..... രക്ഷപെട്ടു എന്നും പറഞ്ഞു ഓടി ചെന്നത് ലവ് കം അറേഞ്ജ്ഡ് മാര്യേജിൽ 😂...... പിന്നെ വീട്ടുകാരിയായി ആയി, കോംപ്ലക്സ്കൾ ആയി, ഫെമിനിസ്റ്റ് ആയി, ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ഡിവോഴ്സ് ചെയ്യണമെന്നായി, പിള്ളേരായി, അവരുടെ കാര്യങ്ങളായി, പഠിത്തമായി , വീട്ടുജോലിയായി ... ഗതികേടുകൾ കൂടി കൂടി വന്നു.... കയ്യിലിരുപ്പ് കൊണ്ട് ജോലി പോയി.. വീട്ടിലിരുപ്പായി... കരച്ചിലായി, പിന്നെ അടുത്ത പണി തപ്പലായി.... എന്തൊക്കെയോ ആകാൻ വേണ്ടി ...

എന്റെ മക്കൾക്ക്‌ ഒരു തുറന്ന കത്ത്

  എന്റെ അന്നമ്മേ ആനിമ്മേ, നിങ്ങൾ ജനിച്ചത്, ഈ ജീവിതത്തിൽ/ലോകത്തിൽ, നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളതെല്ലാം explore ചെയ്യാൻ ആണ്... എല്ലായ്പോഴും നിങ്ങളുടെ കൂടെ ഞങ്ങൾ മാതാപിതാക്കൾ ഉണ്ടായി എന്ന് വരില്ല... അതുകൊണ്ട് സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാനും സ്വന്തമായി നിലപാടുകൾ എടുക്കാനും, ആളുകളെ മനസിലാക്കാൻ പഠിക്കുകയും വേണം....   അതിനു നിങ്ങൾ തന്നെ ശ്രമിക്കണം... എനിക്ക്  വയ്യ, ഞാൻ ഇങ്ങനെ ഓരൊരുരുത്തരുടെ തണലിൽ ജീവിച്ചോളാം എന്ന് പറയുന്നത്, നിങ്ങളുടെ തന്നെ ശവക്കുഴി തോണ്ടുന്നതിനു തുല്യം ആണ്... നിങ്ങൾ ചിലപ്പോൾ ജീവിച്ചിരുന്നു എന്ന് വരാം പക്ഷെ നിങ്ങളുടെ മനസ്സ്/സ്വത്വം മരിച്ചിട്ടുണ്ടാവും... നിങ്ങൾ ഒരിക്കലും മാതാപിതാക്കളുടെയോ, സഹോദരന്റെയോ, ഭർത്താവിന്റെയോ ഉത്തരവാദിത്വം അല്ല... നിങ്ങളുടെ ഉത്തരവാദിത്വം നിങ്ങൾ തന്നെ ഏറ്റെടുക്കണം. കല്യാണവും, കുട്ടികളും നിങ്ങളുടെ ചോയ്സ് ആണ്.. നിങ്ങളുടെ പ്രായമോ, മറ്റുള്ളവരുടെ സന്തോഷത്തിനു വേണ്ടിയോ അതിലേക്കു പോകാൻ നിങ്ങൾ നിർബന്ധിതർ ആകരുത്... അതിനുമപ്പുറം കാര്യങ്ങൾ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ട്... നിങ്ങളുടെ ചോയ്സ്സ് ആണ് അതെല്ലാം... ആളുകൾ പലതും പറയും, അവർ നിങ്ങളുടെ ഒരു പ്രശ്നത്തിന് പോലും കൂടെ ഉണ്ടാവ...