Skip to main content

Ivory Throne: Chronicles of the House of Travancore

ഞാൻ വളർന്നത്,  തിരുവനന്തപുരത്തു ആയതു കൊണ്ട് തന്നെ,  ശ്രീ പദ്മനാഭസ്വാമിയും,  ശ്രീ പദ്മനാഭ ദാസനായ,  ശ്രീ ചിത്തിര തിരുനാൾനെയും കുറിച്ച് കാര്യമായി അറിയാൻ സാധിക്കുന്നതൊക്കെയും അറിയാൻ ശ്രമിക്കുമായിരുന്നു,  കുഞ്ഞിലേ മുതൽ... കാരണം മ്യൂസിയം, റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ,  ശ്രീ ചിത്തിര തിരുന്നാൾ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഓഫ് മെഡിക്കൽ സയൻസ്,   കനകകുന്നുകൊട്ടാരം,  അങ്ങനെ തിരുവന്തപുരത്തു എവിടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയാലും... രാജകുടുംബത്തിന്റെ ഒരു കയ്യൊപ്പു,  കാണാമായിരുന്നു....  




അതുകൊണ്ട് തന്നെ പതിയെ പതിയെ,  ഒരു തരം രാജഭക്തി എന്ന് വേണേൽ പറയാം.. എന്റെ ഉള്ളിൽ കൂടി കൂടി വന്നു... കന്യാകുമാരി പോകും വഴി ഉള്ള,  പദ്മനാഭപുരം കൊട്ടാരവും,  ഇവിടെ ഉള്ള കുതിരമാളികയിലും  ഒക്കെ പോകുമ്പോൾ,  അവിടുത്തെ ഗൈഡ്,  രാജാക്കന്മാരുടെ ജീവിത രീതിയും,  പിന്നെ ടെലിവിഷൻ/പത്രം എന്നിവയിൽ കൂടി ഇപ്പോഴത്തെ രാജകുടുംബാംഗങ്ങളുടെ ലാളിത്യം ഒക്കെ കണ്ടു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ,  ആരാധന കൂടി കൂടി വന്നു... 

സ്വതവേ സെൽഫ് ഹെല്പ്/മോട്ടിവേഷൻ  സ്റ്റൈൽ ബുക്കുകൾ വാങ്ങിക്കുന്ന ഞാൻ,  ദന്തസിംഹാസനം,  എന്ന മനു എസ് പിള്ളയുടെ 700 പേജോളം വരുന്ന ബുക്ക്‌ കണ്ടപാടെ വാങ്ങിയത്,  തിരുവിതാംകൂർ രാജാക്കന്മാരോടുള്ള ആരാധന,  പിന്നെ ഞാൻ കുഞ്ഞിലേ മുതലേ കണ്ടു വളർന്ന,  ഈ സ്ഥലങ്ങളുടെ ഒക്കെ ചരിത്രം അറിയുക എന്ന ക്യൂരിയോസിറ്റി കാരണം ആണ്.... 

വാസ്കോഡിഗാമ വന്നതും ,  സാമൂതിരിമാരുടെ പതനം,  മാർത്താണ്ഡവർമയുടെ ദീർഘവീക്ഷണവും കടന്നു...ഇങ്ങു ചിത്തിര തിരുനാളിന്റെ കാര്യം പരതിയ , ഞാൻ എത്തിയത്.... പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റാത്ത,  വർണിക്കാൻ പറ്റാത്ത ദീർഘ വീക്ഷണം ഉള്ള, ശക്തയായ ഒരു ഭരണാധികാരിയുടെ അല്ലേൽ ഒരു സ്ത്രീ രത്നത്തിന് മുൻപിലാണ് - തിരുവിതാംകൂറിലെ,  അവസാനത്തെ മഹാറാണി ശ്രീ സേതുലക്ഷ്മി ഭായി തമ്പുരാട്ടി. 

അവരുടെ മുൻപിൽ കവടിയാർ കൊട്ടാരവും,  രാജാവും,  രാജകുടുംബവും,  അവരുടെ മഹത്വവും എല്ലാം വീണുടഞ്ഞു.... ഒരു സാധാരണ കുടുംബത്തിലെ വഴക്കും,  അടിയും,  അധികാരത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള കടിപിടിയും,  സ്വന്തമായി ഉണ്ടാക്കിയ അംഗീകാരങ്ങളും,  ആഭിചാരക്രിയകളും,  സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനു ശേഷം അധികാരത്തിനു വേണ്ടി നടത്തിയ വിലകുറഞ്ഞ ഓട്ടപാച്ചിലും... അതിലേറെ... മഹാനായ രാജാവ്,  സ്വന്തം അമ്മയുടെയും,  ദിവാന്റെയും കയ്യിലെ  വെറും കളിപ്പാവ ആയിരുന്നു എന്നതും... ഇവിടെ നടന്ന,  ഒത്തിരി സാമൂഹിക സാംസ്‌കാരിക നവോഥാനങ്ങൾക്കു ചുക്കാൻ പിടിച്ച,  റാണി സേതു ലക്ഷ്മി ഭായിക്ക് പിന്നീട് നേരിടേണ്ടി വന്ന വിഷമങ്ങളും,  അതിനു രാജാവ് ചെയ്ത 'ചീപ് ' വേലകളും,  അദ്ദേഹത്തെ കുറിച്ച് ഞാൻ കരുതി പോന്ന എല്ലാ അർദ്ധദൈവികത കലർന്ന ആരാധന തച്ചുടയ്ക്കാൻ പോന്നതായിരുന്നു.... 

സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനു മുൻപും പിൻപും ഉള്ള രാഷ്രീയ സാഹചര്യം,  പാർട്ടികൾ,  പത്രങ്ങൾ ഇവയുടെ വരവ് .. പണ്ടത്തെ സ്ത്രീകളുടെ അധികാരം,  മരുമക്കത്തായം,  പിന്നീട് കൊണ്ടുവന്ന, വിക്ടോറിയൻ സ്വാധീനം... ജാതി വ്യവസ്ഥ,  ഇപ്പോൾ ഉള്ള കോൺഗ്രസ്‌ ഉൾപ്പടെ ഉള്ള സംഘടനകളുടെ തുടക്കം,  അതിന്റെ ഉദ്ദേശം,  ഇപ്പോൾ അവ എങ്ങനെ മാറിയിരിക്കുന്നു എന്നിവയും... ബ്രിട്ടീഷ്കാരുടെ വരവ്,  വേറെ ഒരു ആംഗിളിൽ  കൂടി കാണാനും ഈ പുസ്തകം എന്നെ സഹായിച്ചു എന്ന് വേണം പറയാൻ... 

ഒരു വിങ്ങലോടെ അല്ലാതെ ഈ പുസ്തകം വായിച്ചു തീർക്കാൻ ആവില്ല...കൂടുതൽ പറയുന്നില്ല... വായിച്ചിരിക്കേണ്ട പുസ്തകം ആണ്... കേരളീയർ,  പ്രതേകിച്ചും തിരുവന്തപുരത്തുകാർ... കാരണം അവർക്കു റിലേറ്റ് ചെയ്യാൻ ഒത്തിരി കാര്യങ്ങൾ കൺമുപിൽ തന്നെ ഉണ്ട്.... 

എടുത്തു പറയേണ്ടത് ഇരുപത്തിയാറാം വയസ്സിൽ,  ഏതാണ്ട് ആറു വർഷത്തെ ഗവേഷണത്തിന് ഒടുവിൽ,  ശ്വാസംപിടിച്ചു വായിക്കാൻ പോന്ന,  ഒരു ത്രില്ലർ പോലെ ഈ കാര്യങ്ങൾ അവതരിപ്പിച്ച, ഒരു പുതിയ വീക്ഷണം കൊണ്ടുവന്ന,  ഇതിന്റെ  ഗ്രന്ഥകർത്താവിനെ ആണ്... Manu S. Pillai

Note: ഒരു 150 പേജ് ആണ് ശെരിക്കും ഞാൻ ബുക്ക്‌ വഴി  വായിച്ചതു.... ഏതാണ്ട് 1മാസം എടുത്തു ഈ ബുക്ക്‌ കംപ്ലീറ്റ് ചെയ്യാൻ.. ഈ ജോലിത്തിരക്കിനിടയിൽ അത് സാധിച്ചത്,  storytel എന്ന app  കാരണം ആണ്... 34 മണിക്കൂർ വരുന്ന ഓഡിയോബുക്ക്‌ വഴി ആണ് ഞാൻ ബാക്കി ബുക്ക്‌ തീർത്തത്.  അതു പുതുമ നിറഞ്ഞ അനുഭവം ആക്കിയതിൽ,  ശബ്ദം നൽകിയ Rajesh K. Puthumana യ്ക്കും ഒരു വലിയ നന്ദി പറഞ്ഞു കൊണ്ട് നിർത്തുന്നു. 

Deepa John
03-June-2020

Comments

Popular posts from this blog

പത്താം ക്ലാസ്സെന്ന കറുത്ത അധ്യായം...!!

എന്റെ വീട്ടിൽ ഒരു പത്താം ക്ലാസുകാരി ഉണ്ടായിരുന്നു....  അതുവരെ ട്യൂഷൻ ഇല്ലാതെ പഠിച്ചവളോട്, 'വെറും peer pressure' കൊണ്ടു, സ്കൂൾ തുറക്കാറായപ്പോൾ  ഞാൻ ചോദിച്ചു... നിനക്ക് ട്യൂഷൻ വെല്ലോം വേണോ....? വേണ്ട എന്നവൾ തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു... ഡെയിലി കൊണ്ടു വിടാൻ മടിയായിരുന്ന ഞാനാണേ അതിനു നിർബന്ധിക്കാനും പോയില്ല... 🫣.... വർഷം പകുതി ആയപ്പോൾ ക്ലാസ്സിലെ പിള്ളേരൊക്കെ career/ future ഡിസ്‌കസ്സ് ചെയ്യുന്നു... ഏതു സ്കൂളിൽ പ്ലസ് വണ്ണിന് ചേരണം... എന്നു ഡിസ്‌കസ്സ് ചെയ്യുന്നു എന്നൊക്കെ അവൾ വന്നു പറയാൻ തുടങ്ങി.... നമ്മളാണെൽ അങ്ങനെ ഒരു ചിന്ത പോലും ഇല്ലാതെ ഇരിക്കുവാന്.... (The best തന്ത N തള്ള 😎)  പക്ഷെ അവൾക്കു ചെറുതായി ടെൻഷൻ ആവുന്നുണ്ടോ എന്നൊരു തോന്നൽ ആയി എനിക്ക്... ഞാൻ പറഞ്ഞു 'എടി പ്ലസ് വണ്ണിന് ഇഷ്ടപെട്ട വിഷയത്തിൽ ഒരു അഡ്മിഷൻ... അതിനു വേണ്ടി മാത്രം ആണ് നമ്മുക്ക് 10ഇലെ മാർക്ക്‌ വേണ്ടത്.... നീ ടെൻഷൻ അടിക്കേണ്ട...' പറ്റുന്ന പോലെ പഠിച്ചാൽ മതി.... പക്ഷെ അവൾ ടെൻഷൻ ആവുന്നത് എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നുണ്ടായിരുന്നു... 'വെറും peer pressure'...  ടെൻഷൻ കേറി, ആള് പഠിക്കാതെ.... കണ്ട  webseries ഒക്കെ ഇരുന്നു ക...

40 years of excellence !!! 💃💃💃

 40 years of excellence !!! 💃💃💃 എന്ത് പെട്ടെന്നാണ്....?  നഴ്സറി സ്കൂളിൽ നിന്നും പത്താം ക്ലാസ്സിൽ എത്തിയത്... പഠിക്കുമ്പോൾ എങ്ങനേലും കോളേജിൽ എത്തണം എന്നായിരുന്നു.... കളർ ഡ്രസ്സ്‌ ഇടാൻ വേണ്ടി പ്രീഡിഗ്രി എടുത്തു.... ഡ്രസ്സ്‌ ഒക്കെ ഇട്ടു ചെത്തി നടന്നു... പ്രൊജക്റ്റ്‌ വർക്കിനും വൈവയ്ക്കും കാത്തു നിന്നപ്പോൾ..  എങ്ങനേലും ഈ പണ്ടാരമൊക്കെ തീർന്ന് ഒരു ജോലി ആയാൽ മതിയെന്നായിരുന്നു.... വായിനോട്ടവും, പ്രേമിക്കാൻ ഉള്ള ഒരു ചാൻസ് ഉം നോക്കി നോക്കി നടന്നു....ദാ ന്നു പറഞ്ഞു കോളേജ് കാലം തീർന്നു...  ജോലിയായി.... ജോലിയുടെ പ്രഷർ കൂടി കൂടി വന്നപ്പോൾ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും ഓടി രക്ഷപെട്ടാൽ മതി എന്നായിരുന്നു..... രക്ഷപെട്ടു എന്നും പറഞ്ഞു ഓടി ചെന്നത് ലവ് കം അറേഞ്ജ്ഡ് മാര്യേജിൽ 😂...... പിന്നെ വീട്ടുകാരിയായി ആയി, കോംപ്ലക്സ്കൾ ആയി, ഫെമിനിസ്റ്റ് ആയി, ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ഡിവോഴ്സ് ചെയ്യണമെന്നായി, പിള്ളേരായി, അവരുടെ കാര്യങ്ങളായി, പഠിത്തമായി , വീട്ടുജോലിയായി ... ഗതികേടുകൾ കൂടി കൂടി വന്നു.... കയ്യിലിരുപ്പ് കൊണ്ട് ജോലി പോയി.. വീട്ടിലിരുപ്പായി... കരച്ചിലായി, പിന്നെ അടുത്ത പണി തപ്പലായി.... എന്തൊക്കെയോ ആകാൻ വേണ്ടി ...

തിരിച്ചറിവുകളുടെ അളവുകോൽ...

അഞ്ച് വർഷം മുൻപ്... 2017 ഇൽ... ടെക്‌നോപാർക്കിലെ ജോലി ഒക്കെ പോയി, കോൺട്രാക്ടർ ബിസിനസ്സിലും ഒരു കൈനോക്കി... തകർന്നു തരിപ്പണം ആയി... ഇനി എന്ത്...? എന്നൊരു ചോദ്യവുമായി ഇരിക്കുക ആയിരുന്നു ഞാൻ .... ഒത്തിരി തലപ്പുകച്ചതിന് ശേഷം.... ഇനി ഒന്നും വേണ്ട കുഞ്ഞുങ്ങളെയും നോക്കി അടങ്ങി ഒതുങ്ങി വീട്ടിൽ ഇരിക്കാം എന്നു  തീരുമാനിക്കുന്നു....  എന്റെ ചില കൂട്ടുകാരൊക്കെ എന്നോട് പറയാറുള്ളത് പോലെ.... 'ഒരു പൊടിക്ക് അടങ്ങാം...' എന്നു കരുതി ആനിയമ്മയെയും നോക്കി കുറച്ചു നാൾ മുന്പോട്ട് പോയി... പക്ഷെ ഇത്രേം വർഷം ആളുകളെ കണ്ട്, ഓടി നടന്ന എനിക്ക്... വീട്ടിൽ ചുമ്മാ കുഞ്ഞിനേയും നോക്കി... സിനിമയും കണ്ട് ഇരിക്കുക എന്നു പറഞ്ഞാൽ... എന്തോ... ഒരു വിമ്മിഷ്ടം പോലെ ആയിരുന്നു... ശെരിയാണ് കുഞ്ഞുങ്ങളെ നോക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്...., അവർക്കു വയ്യ എങ്കിൽ ബോസ്സിന്റെ മുൻപിൽ ലീവിനു വേണ്ടി തലയും ചൊറിഞ്ഞു നിൽക്കേണ്ട... അവർ ഹാപ്പി ആണ്... പക്ഷെ, എന്തോ...ഞാൻ ഹാപ്പി അല്ലായിരുന്നു... എനിക്കെന്തോ ഒന്നു നഷ്ടപെട്ട പോലെ ആയിരുന്നു.... ആൾക്കാരെ ഫേസ് ചെയ്യാൻ മടി..., സംസാരിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടു.. കോൺഫിഡൻസ് ഇഷ്യൂ ഒക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു.... അന്നേരം... എന്ത് ...