Skip to main content

എന്റെ ഒരു ചിന്ന transformation story

എന്റെ ശരീരഭാരം, കഴിഞ്ഞ ഒരു ആറു വർഷ കാലമായി 95-98 kg ആണ്. ഷോപ്പിംഗ് മാളിലോ, പിക്നിക് നോ പോയാൽ അന്ന് വൈകിട്ടും പിന്നെയുള്ള രണ്ടു മൂന്നു ദിവസം ഞാൻ കിടപ്പായിരിക്കും, അത്രയ്ക്ക് ആരോഗ്യം ആണ്....

തലവേദന കൂടപ്പിറപ്പാണ്..., ഓർമ വെച്ച നാൾ മുതൽ crocin ഉം പാരസെറ്റമോൾ ഉം കഴിച്ചു തുടങ്ങിയതാ ഇപ്പോ അതിനൊന്നും effect ഇല്ല, മുട്ടായി കഴിക്കുന്ന പോലെ എന്നും കഴിക്കാം എന്ന് മാത്രം ...


പത്താം ക്ലാസ്സ്‌ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അചാച്ചി എനിക്കൊരു ടുവീലർ വാങ്ങി തന്നു, പിന്നെ പാല് വാങ്ങാൻ പോകാനോ, അരി പൊടിപ്പിക്കാൻ പോകാനാണേൽ പോലും ഞാൻ അതിലെ പോകു... സ്റ്റെപ് മാക്സിമം ഒഴിവാക്കി, ലിഫ്റ്റ് നോക്കി നിന്ന് നിന്ന്,  മുട്ടൊന്നും അനക്കാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ ആയി.... അപ്പോ എന്റെ physical fitness നെ പറ്റി ഒരു ഏകദേശ ധാരണ മനസിലായല്ലോ...


പിന്നെ ദേഹം മുഴുവൻ stiff ആയി, പണി കിട്ടുന്ന Fibromyalgia യും cervical spondylosis ഉം കൂടി diagnosis ചെയ്തു കിട്ടി ബോധിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ, എന്റെ mindset എനിക്കിനി ഒരിക്കലും ഒരു healthy state ഇലേക്ക് വരാൻ പറ്റില്ല എന്നതായിരുന്നു.


പെട്ടെന്ന് ഒരു ആവേശത്തിന് dieting തുടങ്ങിയാലും ഏറിയാൽ 2-3ആഴ്ച, വീണ്ടും ഞാൻ പഴയ പടി ആകും...


അതുകൊണ്ട് തന്നെ... എന്റെ ഡോക്ടറും physiotherapist ഉം വര്ഷങ്ങളായി എന്നോട് weight കുറയ്ക്കാനും, ഒരു healthy lifestyle ലേക്ക് വരാൻ പറഞ്ഞിട്ടും, എന്തിനു... കേറി ചെല്ലുന്ന എല്ലാ കടകളിലും ഉള്ള സെയിൽസ് പേർസണസിന്റെ പുച്ഛത്തോടെ ഉള്ള "മാഡത്തിന് പറ്റിയ size ഡ്രസ്സ്‌ ഇവിടെ ഇല്ല" എന്ന വർത്തമാനത്തിനും, എന്റെ ബെഡ്‌റൂമിലെ കണ്ണാടിക്ക് പോലും എന്റെ mindset ഇനെ ഒന്ന് മാറ്റാൻ പറ്റിയില്ല എന്നതാണ് വാസ്തവം....


പിന്നെ ഞാൻ ആയിരിക്കുന്ന അവസ്ഥ യിൽ എന്നെ അംഗീകരിക്കണം എന്ന ലൈൻ ന്യായീകരണങ്ങൾ ഒക്കെ കൊണ്ടുവന്നു. പോസിറ്റീവ് ആയിരിക്കാൻ അത് നല്ലതാണ് പക്ഷെ... എന്റെ ഡേ ടുഡേ ലൈഫ് നെ അത് ബാധിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു.... വൈകിയാണ് ഞാൻ അത് മനസിലാകുന്നത്....



ഈ കഴിഞ്ഞ 2021 ഡിസംബർ മാസം... എനിക്കൊരു വലിയ അടി കിട്ടി(കഥ ഞാൻ പിന്നെ പറയാം ); ഞാൻ ഏറ്റവും കൂടുതൽ അഹങ്കരിച്ചിരുന്ന ഒരു കാര്യത്തിന് കിട്ടിയ ഒരു അടി.... അത് പക്ഷെ ഞാൻ എന്റെ physical fitness നോക്കാത്തത് കൊണ്ടായിരുന്നു എന്നത്, വലിയ ഒരു shocking ആയിട്ടുള്ള തിരിച്ചറിവ് ആയിരുന്നു....


ജനുവരി 2022 04...  ഷോക്കിൽ നിന്നും പതിയെ recover ആയി, ഞാൻ വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം പയ്യെ നടക്കാൻ തുടങ്ങി...., വീട്ടിൽ തന്നെ terrace വരെ കേറിയാൽ കിതച്ചിരുന്ന ഞാൻ, ആദ്യം 10 മിനിറ്റ് ആണ് നടന്നത്... പിന്നെ അത് 15മിനിറ്റ് ആയി,30 മിനിറ്റ് ആയി ഇന്നിപ്പോ ഇപ്പോ ഫെബ്രുവരി 22, 2022 നു 1 മണിക്കൂർ ഓളം നടക്കും കിതയ്ക്കാതെ.... പേട്ടയിൽ നിന്ന്, വഞ്ചിയൂർ കോടതി വരെ..., അവിടെ നിന്ന് തിരികെ.... (എനിക്ക് അത് വലിയ കാര്യം ആണ് കേട്ടോ )


നടത്തം മാത്രം അല്ല sustainable ആയ ഒരു ഫുഡ്‌ ഹാബിറ്റ് ഉം ഞാൻ ഉണ്ടാക്കി എടുത്തു...🤗 Crash diet ഉം, fancy diet ഉം ഒന്നും എന്നെ കൊണ്ട് പറ്റില്ല... എനിക്ക് നമ്മുടെ ചോറും പയറും അച്ചാറും ചമ്മന്തിയും ഒന്നും മാറ്റി നിർത്താൻ പറ്റില്ല.. സൊ അതെല്ലാം കഴിക്കും, അതിന്റെ quantity, and രീതി ഒന്ന് മാറ്റി പിടിച്ചു...


രാവിലെ ഉള്ള ചായ മാറ്റി, വെള്ളം നീട്ടി 1 ഗ്ലാസ്‌ പാൽ, without പഞ്ചാര, പിന്നെ ദോശ ഇഡലി സാമ്പാർ, ഇടിയപ്പം, പുട്ട് എന്ത് വേണേൽ ആവാം പക്ഷെ ആകെ രണ്ടേ രണ്ടു എണ്ണം (പുട്ട് ആണേൽ കാൽ കുറ്റി), കറി കൂട്ടാം, വിശക്കുന്നേൽ ഒരു പഴം ആവാം അത്രേയുള്ളൂ... ഉച്ചയ്ക്ക് 4-5 തവി ചോറിൽ നിന്ന് മുക്കാൽ തവി ചോറു ആക്കി എടുത്തു as usual കറികൾ കഴിക്കും, ചമ്മന്തി, പപ്പടം, തോരൻ, മോരു, മെഴുക്കുപുരട്ടി എല്ലാം ഉണ്ടാവും ..., ഇടയ്ക്ക് വിശന്നാൽ fruits, വൈകിട്ട് ചായ ഒഴിവാക്കാൻ നോക്കി പക്ഷെ തലവേദന വരുന്നു സൊ, കാൽ കപ്പ്‌ പാൽ ചായ, പിന്നെ വൈകിട്ട് രാവിലെ ഉള്ള ഇഡലി ഓ ചപ്പാത്തിയോ കൂട്ടി ഡിന്നർ, അപ്പൊ quanity of ഇഡലി /ചപ്പാത്തി ഒന്നാക്കി കുറയ്ക്കും. പിന്നെ ഡിന്നർ ഞാൻ 6:30-7 മുന്നേ കഴിക്കും പിന്നെ വെള്ളം മാത്രം... പിന്നെ ഒരു ദിവസം നല്ലോണം വെള്ളവും കുടിക്കും...


ഇതൊന്നും ഒറ്റയടിക്ക് മാറ്റിയെടുത്തല്ല.... പയ്യെ quantity കുറച്ചതാണ്...10-20 ദിവസം എടുത്തു സാലഡ്സ് fillers ആയി വെച്ച് കുറച്ചെടുത്തതാണ്... ഒറ്റയടിക്കല്ല... പ്ലീസ് നോട്ട് ദാറ്റ്‌ കേട്ടോ 😊.


Sugar n jung foods കഴിക്കേണ്ട എന്ന് വെച്ചു. പക്ഷെ  നമ്മളൊക്കെ മനുഷ്യരല്ലേ...🤗🤗 ഇതൊക്കെ കണ്ടാൽ ചിലപ്പോൾ കഴിക്കാൻ തോന്നും, എനിക്ക്  പായസം, ലഡ്ഡു ഒക്കെ കണ്ടാൽ കഴിക്കാൻ ഇപ്പോഴും തോന്നും, അങ്ങനെ കണ്ടാൽ ഞാൻ ഒരു സ്പൂൺ എടുത്തു കഴിക്കും, കുറച്ചു ലഡ്ഡു പൊട്ടിച്ചു കഴിക്കും.., ചിലപ്പോൾ ഒരെണ്ണം മുഴുവൻ കഴിക്കും....എന്നാൽ കഴിച്ചു എന്ന് ഒരു guilt feeling ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ല... അതായതു... നമ്മൾ ഹെൽത്തി ആയി കഴിക്കണം, നമ്മൾ കഴിക്കുന്ന ഓരോ ഭക്ഷണവും നമ്മുടെ ശരീരത്തിനെയും മനസ്സിനെയും affect ചെയ്യാൻ കേൾപ്പുള്ളതാണ് എന്ന ബോധം ഉണ്ടായിരിക്കുക എന്നതാണ് പ്രധാനം...


ഫുഡിനോടുള്ള നമ്മുടെ perception തന്നെ മാറുക എന്നതേ ഉള്ളു ; അല്ലാതെ ഇത് കഴിച്ചാൽ വണ്ണം വെയ്ക്കുമോ അത് കൊണ്ട് കഴിക്കുന്നില്ല എന്നല്ല... ഇത് എന്റെ ശരീരത്തിന് ആവശ്യമുണ്ടോ എങ്കിൽ കഴിക്കുക എന്ന രീതിയിലേക്ക് മാറുക...


94.7kg ഉണ്ടായിരുന്ന ഞാൻ 87.9kg ആയി രണ്ടു മാസം കൊണ്ട് 6.8kg കുറച്ചു .. വലിയ മാറ്റം അല്ലെന്നറിയാം, പക്ഷെ എന്നെ സംബന്ധിച്ച് ഇത് എന്നോട്, എന്റെ mindset നെ തന്നെ തോൽപിച്ച, വിജയം ആണ്....


Weight കുറഞ്ഞു എന്നതിനെക്കാൾ, എനിക്ക് ഉണ്ടായ എനർജി ബൂസ്റ്റ്‌ പറഞ്ഞു അറിയിക്കേണ്ടതാണ്... വീട്ടിൽ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് static സൈക്കിളിൽ ഞാൻ excercise ചെയ്യുമ്പോൾ, ചെയ്യാൻ വേണ്ടി ചെയ്യുന്ന പോലെ ആയിരുന്നു ചെയ്തിരുന്നത്...


പക്ഷെ നടക്കാൻ പോയി വരുമ്പോൾ... Physically മാത്രം അല്ല mentally യും ഒരു പ്രേത്യേക ഉണർവാണ്... അതിരാവിലെ 5-6 മണിക്കൊക്കെ നടക്കാൻ പോയി വന്നു കഴിഞ്ഞാൽ ദിവസം മുഴുവൻ ഫുൾ ചാർജ് ആയിരിക്കും... ആദ്യത്തെ ഒരു 10-20 ദിവസം കിടപ്പായിരിക്കും 😜 പ്ലീസ് നോട്ട് ദാറ്റ്‌ ടൂ കേട്ടോ 😂... പക്ഷെ നിർത്തരുത് പയ്യെ പയ്യെ സമയം കൂട്ടി കൊണ്ട് വരിക....


കുറേശെ സ്‌ട്രെച്ചിങ് കൂടി ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ fibromyagiya related stiffness n pain, ഏതാണ്ട് ഒരു 70-75% കുറവുണ്ട് എന്ന് തന്നെ പറയാം... Fibro attacks ഇന്റെ frequency ആണേലും കുറഞ്ഞു വരുന്നുണ്ട്....


Walking meditation എന്ന ഒരു ആംഗിൾ ഇൽ നോക്കുവാണേൽ, Sleep ക്വാളിറ്റി improve ആയിട്ടുണ്ട്, mood വളരെ വളരെ improve ആയിട്ടുണ്ട്... Stress handle ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്....


കണ്ടാൽ ഇപ്പോഴും വണ്ണം ഒക്കെ ഉണ്ടേലും    ഒരു ലൈറ്റ്നെസ്സ് ഫീൽ ചെയ്യുന്നുണ്ട്, അതിന്റെ കോൺഫിഡൻസും, സന്തോഷവും... 😊


നടത്തം അല്ലാതെ floor excercises, strength, weight ട്രെയിനിങ്സ് ഒന്നും ഞാൻ ചെയ്യുന്നില്ല...


രണ്ടു മാസം കൊണ്ട് എനിക്ക് വന്ന മാറ്റം ഒന്ന് ഷെയർ ചെയ്യണം എന്ന് തോന്നി... പിന്നെ എനിക്ക് അറിയാം... ആരെന്തു പറഞ്ഞാലും, ഓരോന്നിനും അതിന്റെതായ സമയം ഉണ്ട് ദാസാ... 😀... അപ്പോ കാണാം....


With lots of luv💕

Deepa John

22-02-2022

Comments

  1. Wonderful deepa👍🏿👍🏿👍🏿

    ReplyDelete
  2. Wow i felt the change in you when you uploaded birthday video nice happy for itv��

    ReplyDelete
  3. Soooperb... You are motivating me too Chechi... 🥰👍

    ReplyDelete
  4. Keep going chechi👍🏻👍🏻👍🏻

    ReplyDelete
  5. Deepa good
    Enikkum ethu vayichappol weight kurrakkanum ennu thoni ❤❤❤

    ReplyDelete
  6. Very nice writing chechi.. keep going 💪

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

പത്താം ക്ലാസ്സെന്ന കറുത്ത അധ്യായം...!!

എന്റെ വീട്ടിൽ ഒരു പത്താം ക്ലാസുകാരി ഉണ്ടായിരുന്നു....  അതുവരെ ട്യൂഷൻ ഇല്ലാതെ പഠിച്ചവളോട്, 'വെറും peer pressure' കൊണ്ടു, സ്കൂൾ തുറക്കാറായപ്പോൾ  ഞാൻ ചോദിച്ചു... നിനക്ക് ട്യൂഷൻ വെല്ലോം വേണോ....? വേണ്ട എന്നവൾ തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു... ഡെയിലി കൊണ്ടു വിടാൻ മടിയായിരുന്ന ഞാനാണേ അതിനു നിർബന്ധിക്കാനും പോയില്ല... 🫣.... വർഷം പകുതി ആയപ്പോൾ ക്ലാസ്സിലെ പിള്ളേരൊക്കെ career/ future ഡിസ്‌കസ്സ് ചെയ്യുന്നു... ഏതു സ്കൂളിൽ പ്ലസ് വണ്ണിന് ചേരണം... എന്നു ഡിസ്‌കസ്സ് ചെയ്യുന്നു എന്നൊക്കെ അവൾ വന്നു പറയാൻ തുടങ്ങി.... നമ്മളാണെൽ അങ്ങനെ ഒരു ചിന്ത പോലും ഇല്ലാതെ ഇരിക്കുവാന്.... (The best തന്ത N തള്ള 😎)  പക്ഷെ അവൾക്കു ചെറുതായി ടെൻഷൻ ആവുന്നുണ്ടോ എന്നൊരു തോന്നൽ ആയി എനിക്ക്... ഞാൻ പറഞ്ഞു 'എടി പ്ലസ് വണ്ണിന് ഇഷ്ടപെട്ട വിഷയത്തിൽ ഒരു അഡ്മിഷൻ... അതിനു വേണ്ടി മാത്രം ആണ് നമ്മുക്ക് 10ഇലെ മാർക്ക്‌ വേണ്ടത്.... നീ ടെൻഷൻ അടിക്കേണ്ട...' പറ്റുന്ന പോലെ പഠിച്ചാൽ മതി.... പക്ഷെ അവൾ ടെൻഷൻ ആവുന്നത് എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നുണ്ടായിരുന്നു... 'വെറും peer pressure'...  ടെൻഷൻ കേറി, ആള് പഠിക്കാതെ.... കണ്ട  webseries ഒക്കെ ഇരുന്നു ക...

40 years of excellence !!! 💃💃💃

 40 years of excellence !!! 💃💃💃 എന്ത് പെട്ടെന്നാണ്....?  നഴ്സറി സ്കൂളിൽ നിന്നും പത്താം ക്ലാസ്സിൽ എത്തിയത്... പഠിക്കുമ്പോൾ എങ്ങനേലും കോളേജിൽ എത്തണം എന്നായിരുന്നു.... കളർ ഡ്രസ്സ്‌ ഇടാൻ വേണ്ടി പ്രീഡിഗ്രി എടുത്തു.... ഡ്രസ്സ്‌ ഒക്കെ ഇട്ടു ചെത്തി നടന്നു... പ്രൊജക്റ്റ്‌ വർക്കിനും വൈവയ്ക്കും കാത്തു നിന്നപ്പോൾ..  എങ്ങനേലും ഈ പണ്ടാരമൊക്കെ തീർന്ന് ഒരു ജോലി ആയാൽ മതിയെന്നായിരുന്നു.... വായിനോട്ടവും, പ്രേമിക്കാൻ ഉള്ള ഒരു ചാൻസ് ഉം നോക്കി നോക്കി നടന്നു....ദാ ന്നു പറഞ്ഞു കോളേജ് കാലം തീർന്നു...  ജോലിയായി.... ജോലിയുടെ പ്രഷർ കൂടി കൂടി വന്നപ്പോൾ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും ഓടി രക്ഷപെട്ടാൽ മതി എന്നായിരുന്നു..... രക്ഷപെട്ടു എന്നും പറഞ്ഞു ഓടി ചെന്നത് ലവ് കം അറേഞ്ജ്ഡ് മാര്യേജിൽ 😂...... പിന്നെ വീട്ടുകാരിയായി ആയി, കോംപ്ലക്സ്കൾ ആയി, ഫെമിനിസ്റ്റ് ആയി, ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ഡിവോഴ്സ് ചെയ്യണമെന്നായി, പിള്ളേരായി, അവരുടെ കാര്യങ്ങളായി, പഠിത്തമായി , വീട്ടുജോലിയായി ... ഗതികേടുകൾ കൂടി കൂടി വന്നു.... കയ്യിലിരുപ്പ് കൊണ്ട് ജോലി പോയി.. വീട്ടിലിരുപ്പായി... കരച്ചിലായി, പിന്നെ അടുത്ത പണി തപ്പലായി.... എന്തൊക്കെയോ ആകാൻ വേണ്ടി ...

എന്റെ മക്കൾക്ക്‌ ഒരു തുറന്ന കത്ത്

  എന്റെ അന്നമ്മേ ആനിമ്മേ, നിങ്ങൾ ജനിച്ചത്, ഈ ജീവിതത്തിൽ/ലോകത്തിൽ, നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളതെല്ലാം explore ചെയ്യാൻ ആണ്... എല്ലായ്പോഴും നിങ്ങളുടെ കൂടെ ഞങ്ങൾ മാതാപിതാക്കൾ ഉണ്ടായി എന്ന് വരില്ല... അതുകൊണ്ട് സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാനും സ്വന്തമായി നിലപാടുകൾ എടുക്കാനും, ആളുകളെ മനസിലാക്കാൻ പഠിക്കുകയും വേണം....   അതിനു നിങ്ങൾ തന്നെ ശ്രമിക്കണം... എനിക്ക്  വയ്യ, ഞാൻ ഇങ്ങനെ ഓരൊരുരുത്തരുടെ തണലിൽ ജീവിച്ചോളാം എന്ന് പറയുന്നത്, നിങ്ങളുടെ തന്നെ ശവക്കുഴി തോണ്ടുന്നതിനു തുല്യം ആണ്... നിങ്ങൾ ചിലപ്പോൾ ജീവിച്ചിരുന്നു എന്ന് വരാം പക്ഷെ നിങ്ങളുടെ മനസ്സ്/സ്വത്വം മരിച്ചിട്ടുണ്ടാവും... നിങ്ങൾ ഒരിക്കലും മാതാപിതാക്കളുടെയോ, സഹോദരന്റെയോ, ഭർത്താവിന്റെയോ ഉത്തരവാദിത്വം അല്ല... നിങ്ങളുടെ ഉത്തരവാദിത്വം നിങ്ങൾ തന്നെ ഏറ്റെടുക്കണം. കല്യാണവും, കുട്ടികളും നിങ്ങളുടെ ചോയ്സ് ആണ്.. നിങ്ങളുടെ പ്രായമോ, മറ്റുള്ളവരുടെ സന്തോഷത്തിനു വേണ്ടിയോ അതിലേക്കു പോകാൻ നിങ്ങൾ നിർബന്ധിതർ ആകരുത്... അതിനുമപ്പുറം കാര്യങ്ങൾ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ട്... നിങ്ങളുടെ ചോയ്സ്സ് ആണ് അതെല്ലാം... ആളുകൾ പലതും പറയും, അവർ നിങ്ങളുടെ ഒരു പ്രശ്നത്തിന് പോലും കൂടെ ഉണ്ടാവ...