Skip to main content

ഫേസ് ബുക്കിലെ അമ്മാവൻ ....

ഫേസ് ബുക്ക്‌ എനിക്കൊരു വീക്നെസ് ആണ് ... രാവിലെയും ഉച്ചയ്ക്കും വൈകീട്ടും ഹാജർ വൈക്കണം എന്നത്,  എന്റെ  ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗമായിരിക്കുകയാണ് ... പിന്നെ രണ്ട് മണിക്കൂർ ഇടവിട്ട്‌ മൊബൈൽ വ ഴി നോക്കുന്നത് ഞാൻ കൂട്ടിയിട്ടില്ല കേട്ടോ ....

ഇതിനെ ഒക്കെ "അടിമയായി പോയി" എന്നൊക്കെ പറയാമോ എന്തോ ...?

കണ്ടു പരിചയം ഉള്ളവരെ പോലും ഫേസ് ബുക്കിൽ കണ്ടാൽ ഞാൻ ചെന്ന് കണ്ടു ഫ്രണ്ട് ആക്കും.. അതിനു ഈ ഇടയ്ക്ക് എനിക്ക് ചെറിയ ഒരടി കിട്ടി... അതാണ് പറഞ്ഞു വരുന്നത്.....

ഒരു ഉച്ച സമയം , ഊണൊക്കെ കഴിഞ്ഞു...., പതിവുപോലെ മൊബൈൽ എടുത്തു.... വിരല് വെച്ച് തള്ളികൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ഒരു പേജ് അപ്ഡേറ്റ് കണ്ടു ഞാൻ ആ വഴി പോയി ....

നോക്കുമ്പോൾ പരിചയം ഉള്ള ഒരു അമ്മാവൻ ....   ഒന്ന് രണ്ടു പ്രാവശ്യം അച്ഛന്റെ കൂടെ കണ്ടിട്ടൊണ്ടു ... ചിരിച്ചിട്ടുണ്ട്... അത്ര തന്നെ പരിചയം.... അമ്മാവൻ  എന്ന് പറയുമ്പോൾ ഒരു പത്തു - അമ്പതു വയസു വരും... ങ്ഹാ അങ്ങനെ വിട്ടാൽ പറ്റത്തിലാലോ ... കൊടുത്തു ഒരു ഫ്രണ്ട് റിക്വസ്റ്റ്......

വൈകിട്ട് ചായ കഴി ഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ ദാണ്ടെ കിടക്കുന്നു അമ്മാവന്റെ റിക്വസ്റ്റ് സ്വീകരിച്ച നൊട്ടിഫിക്കഷൻ .... ഹം ഞാൻ വിചാരിച്ചു... ഇത്രേം ടെക്നോ സാവി  ആയ അമ്മാവനോ?.....

ഞാൻ മൊബൈൽ താെ ഴ വെക്കാൻ പോകാർ ആയപോൾ... ദാ  വരുന്നു ഒരു മെസ്സേജ്....

അമ്മാവൻ : "ഹായ് ഹൌ ആർ  യു ?,  എന്നെ അറിയുമോ ? എവിടെയാണ് വീട് ?"

എനിക്ക് മനസിലായി , അമ്മാവന് എന്നെ മനസിലായില്ല എന്ന്...

ഞാൻ : " ഞാൻ , കോട്ടയ്ക്കൽ സക്കറിയ യുടെ മകൾ ട്രീസ ആണ്...ഞാൻ ഇവിടെ പ്രശാന്ത് നഗറിൽ തന്നെ യാണ് താമസം ....  ഞാൻ സാറിനെ പള്ളിയിൽ  വച്ച് കണ്ടിട്ടുണ്ട്...  സാറിന് എന്നെ മനസ്സിലായോ ? "

മനസ്സിലായ ലക്ഷണം ഇല്ല...

അമ്മാവൻ : " എന്ത് ചെയ്യുന്നു?"
ഞാൻ : " ടെക് നോപാർകിൽ .... "

അമ്മാവൻ  : " ഇനി കാണുമ്പോൾ പരിചയപെടാം..."
ഞാൻ : "ഓക്കേ ബൈ "

അന്ന് അവിടെ തീര്ന്നു..

പിറ്റേന്ന് മുതൽ , മാതാവിന്റെയും കർത്താവിന്റെയും  ഒക്കെ പടങ്ങൾ മെസ്സേജ് അയക്കാൻ തുടങ്ങി അങ്ങേർ ...

ഞാൻ മൈൻഡ് ചെയ്തില്ല...

പിറ്റേന്ന് അമ്മാവൻ : "ഹേ  ട്രീസ,  മോൾക്കും , ഹസബന്റിനും , മക്കൾ കും എല്ലാം സുഖം അല്ലെ?... വെല്ലപ്പോളും  ഒക്കെ മെസ്സേജ് അയക്കണം കേട്ടോ പ്ലീസ് ....."

ആ പ്ലീസ്  എനിക്കത്ര ദഹിച്ചില്ല .... ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയിലാ

പിന്നെയും പടങ്ങൾ മെസ്സേജ് അയക്കാൻ തുടങ്ങി അങ്ങേർ ...

ഒന്ന് നിർത്താൻ  വേണ്ടി ഞാൻ പറഞ്ഞു 
" യേസ്  എവെരിബെഡി  ഡൂയിംഗ്  ഗുഡ്. "

അമ്മാവൻ : " കുട്ടികൾ ഒക്കെ ഉണ്ടോ , എന്തുചെയ്യുന്നു ? എനിക്ക് അറിയാൻ വയ്യല്ലോ അതൂണ്ടു ചോദിച്ചതാണ് ട്ടോ ....."
ഈ ചോദ്യത്തിന്റെ ആവശ്യം ഉണ്ടോ ? മകൾ ഉണ്ടെന്നു ഫേസ് ബുക്കിൽ നിന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടാണ് ഈ ചോദ്യം...

ആ ഇട്ടോയും  എനിക്കത്ര പിടിച്ചില്ല സൊ .... ഞാൻ പറഞ്ഞു ...
" 1 ചിൽഡ് , സ്റ്റഡി യിംഗ്  അറ്റ്‌  യു കെ ജി "

അമ്മാവൻ : " ഓക്കേ ഹസ്ബന്റ് എന്ത് ചെയ്യുന്നു ?"
ഞാൻ : " അറ്റ്‌ ടെക് നോപാർക്ക് ഇറ്റ്സെൽഫ് " - ഞാൻ ഇംഗ്ലീഷ് വിട്ടില്ല ....


അമ്മാവൻ : "ഇപ്പോൾ വീട്ടില് ഉണ്ടോ?...എനിക്ക് പരിചയപെടുത്തി തരണം കേട്ടോ... "
ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല... രാത്രി 9 നാണു ഈ ചോദ്യം ....

അമ്മാവൻ : "നിങ്ങൾ ഒറ്റയ്ക്കാണോ താമസിക്കുന്നത്?"
ഞാൻ : "അല്ല "

അമ്മാവൻ : "മോളുടെ കുട്ടി ഗേൾ ആണോ?"
ഞാൻ : "യെ സ് , മരിയ ..."

അമ്മാവൻ : " എന്താ വീട്ടിൽ വിളിക്കുനത്‌ ?"
ഞാൻ  ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല ....

അമ്മാവൻ : "മരിയ കുസൃതി ആണോ?"
ഹോ സഹികെട്ട്... ഇതൊനോക്കെ എന്താ പറയേണ്ടത്...?

അമ്മാവൻ : "ചോറുണ്ടോ , മോളേ ..............?"

ഇല്ലേൽ എന്താ വാരിതരുമോ? ഇത്ര അറ്റം വരെയൊക്കെ ഒരു പരിചയവും ഇല്ലാത്ത ഒരാൾ ചോദിച്ചു വരേണ്ടതോണ്ടോ?... അല്ല.. ഞാൻ എന്തിനാ ഈ കിന്നാരം ഒക്കെ കേട്ടോണ്ടും , മറുപടി പറഞ്ഞോ ണ്ടും  ഇരിക്കുന്നത്....?

എന്റെ മറുപടിയൊന്നും കാണാഞ്ഞിട്ട്‌ ...
അമ്മാവൻ : " ഇയാൾക്ക് അരിശം വരുന്നുണ്ടോ?... സൊറിട്ടൊ...ഞാൻ അങ്ങനെയാണ്? സാരമില്ല സോറി... ഗുഡ് നൈറ്റ്‌ .... സ്വീറ്റ് ഡ്രീംസ്‌....? ബൈ സീ യു ????"

ആര്ക്ക് സാരമില്ല എന്ന്?... ഇങ്ങേർക്ക് എന്തിന്റെ കേടാണ്....
അല്ല എന്നെ പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ... വഴിയെ പോയ വയ്യ വേലിയേ  എടുത്തു തോളത്തു  ഇട്ടതു ഞാൻ തന്നെ അല്ലെ?..

 ഇത്രേം പ്രായമുള്ളതു കൊണ്ടും ... ഇത്തിരി പരിചയം ഉള്ളത് കൊണ്ടും ഞാൻ ഒന്നും പറയാതിരിക്കുന്നത്.... ഇതിനെ പൈങ്കിളി  എന്നൊനും പറയാൻ ഒക്കില്ല എന്നാലും...

പതുക്കനെ ഞാൻ അമ്മാവനെ അണ്‍-ഫ്രണ്ട് ചെയ്തു...

സ്വസ്ഥം....

അന്ന് ഞാൻ ഒരു തീരുമാനം എടുത്തു... ഇനി മേലാൽ അടുത്ത് പരിചയം ഇല്ലാത്ത ഒരാളെയും ഞാൻ ഫ്രണ്ട് ആക്കിലാ... ഇത് സത്യം സത്യം സത്യം ......
 

Comments

Popular posts from this blog

പത്താം ക്ലാസ്സെന്ന കറുത്ത അധ്യായം...!!

എന്റെ വീട്ടിൽ ഒരു പത്താം ക്ലാസുകാരി ഉണ്ടായിരുന്നു....  അതുവരെ ട്യൂഷൻ ഇല്ലാതെ പഠിച്ചവളോട്, 'വെറും peer pressure' കൊണ്ടു, സ്കൂൾ തുറക്കാറായപ്പോൾ  ഞാൻ ചോദിച്ചു... നിനക്ക് ട്യൂഷൻ വെല്ലോം വേണോ....? വേണ്ട എന്നവൾ തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു... ഡെയിലി കൊണ്ടു വിടാൻ മടിയായിരുന്ന ഞാനാണേ അതിനു നിർബന്ധിക്കാനും പോയില്ല... 🫣.... വർഷം പകുതി ആയപ്പോൾ ക്ലാസ്സിലെ പിള്ളേരൊക്കെ career/ future ഡിസ്‌കസ്സ് ചെയ്യുന്നു... ഏതു സ്കൂളിൽ പ്ലസ് വണ്ണിന് ചേരണം... എന്നു ഡിസ്‌കസ്സ് ചെയ്യുന്നു എന്നൊക്കെ അവൾ വന്നു പറയാൻ തുടങ്ങി.... നമ്മളാണെൽ അങ്ങനെ ഒരു ചിന്ത പോലും ഇല്ലാതെ ഇരിക്കുവാന്.... (The best തന്ത N തള്ള 😎)  പക്ഷെ അവൾക്കു ചെറുതായി ടെൻഷൻ ആവുന്നുണ്ടോ എന്നൊരു തോന്നൽ ആയി എനിക്ക്... ഞാൻ പറഞ്ഞു 'എടി പ്ലസ് വണ്ണിന് ഇഷ്ടപെട്ട വിഷയത്തിൽ ഒരു അഡ്മിഷൻ... അതിനു വേണ്ടി മാത്രം ആണ് നമ്മുക്ക് 10ഇലെ മാർക്ക്‌ വേണ്ടത്.... നീ ടെൻഷൻ അടിക്കേണ്ട...' പറ്റുന്ന പോലെ പഠിച്ചാൽ മതി.... പക്ഷെ അവൾ ടെൻഷൻ ആവുന്നത് എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നുണ്ടായിരുന്നു... 'വെറും peer pressure'...  ടെൻഷൻ കേറി, ആള് പഠിക്കാതെ.... കണ്ട  webseries ഒക്കെ ഇരുന്നു ക...

40 years of excellence !!! 💃💃💃

 40 years of excellence !!! 💃💃💃 എന്ത് പെട്ടെന്നാണ്....?  നഴ്സറി സ്കൂളിൽ നിന്നും പത്താം ക്ലാസ്സിൽ എത്തിയത്... പഠിക്കുമ്പോൾ എങ്ങനേലും കോളേജിൽ എത്തണം എന്നായിരുന്നു.... കളർ ഡ്രസ്സ്‌ ഇടാൻ വേണ്ടി പ്രീഡിഗ്രി എടുത്തു.... ഡ്രസ്സ്‌ ഒക്കെ ഇട്ടു ചെത്തി നടന്നു... പ്രൊജക്റ്റ്‌ വർക്കിനും വൈവയ്ക്കും കാത്തു നിന്നപ്പോൾ..  എങ്ങനേലും ഈ പണ്ടാരമൊക്കെ തീർന്ന് ഒരു ജോലി ആയാൽ മതിയെന്നായിരുന്നു.... വായിനോട്ടവും, പ്രേമിക്കാൻ ഉള്ള ഒരു ചാൻസ് ഉം നോക്കി നോക്കി നടന്നു....ദാ ന്നു പറഞ്ഞു കോളേജ് കാലം തീർന്നു...  ജോലിയായി.... ജോലിയുടെ പ്രഷർ കൂടി കൂടി വന്നപ്പോൾ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും ഓടി രക്ഷപെട്ടാൽ മതി എന്നായിരുന്നു..... രക്ഷപെട്ടു എന്നും പറഞ്ഞു ഓടി ചെന്നത് ലവ് കം അറേഞ്ജ്ഡ് മാര്യേജിൽ 😂...... പിന്നെ വീട്ടുകാരിയായി ആയി, കോംപ്ലക്സ്കൾ ആയി, ഫെമിനിസ്റ്റ് ആയി, ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ഡിവോഴ്സ് ചെയ്യണമെന്നായി, പിള്ളേരായി, അവരുടെ കാര്യങ്ങളായി, പഠിത്തമായി , വീട്ടുജോലിയായി ... ഗതികേടുകൾ കൂടി കൂടി വന്നു.... കയ്യിലിരുപ്പ് കൊണ്ട് ജോലി പോയി.. വീട്ടിലിരുപ്പായി... കരച്ചിലായി, പിന്നെ അടുത്ത പണി തപ്പലായി.... എന്തൊക്കെയോ ആകാൻ വേണ്ടി ...

എന്റെ മക്കൾക്ക്‌ ഒരു തുറന്ന കത്ത്

  എന്റെ അന്നമ്മേ ആനിമ്മേ, നിങ്ങൾ ജനിച്ചത്, ഈ ജീവിതത്തിൽ/ലോകത്തിൽ, നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളതെല്ലാം explore ചെയ്യാൻ ആണ്... എല്ലായ്പോഴും നിങ്ങളുടെ കൂടെ ഞങ്ങൾ മാതാപിതാക്കൾ ഉണ്ടായി എന്ന് വരില്ല... അതുകൊണ്ട് സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാനും സ്വന്തമായി നിലപാടുകൾ എടുക്കാനും, ആളുകളെ മനസിലാക്കാൻ പഠിക്കുകയും വേണം....   അതിനു നിങ്ങൾ തന്നെ ശ്രമിക്കണം... എനിക്ക്  വയ്യ, ഞാൻ ഇങ്ങനെ ഓരൊരുരുത്തരുടെ തണലിൽ ജീവിച്ചോളാം എന്ന് പറയുന്നത്, നിങ്ങളുടെ തന്നെ ശവക്കുഴി തോണ്ടുന്നതിനു തുല്യം ആണ്... നിങ്ങൾ ചിലപ്പോൾ ജീവിച്ചിരുന്നു എന്ന് വരാം പക്ഷെ നിങ്ങളുടെ മനസ്സ്/സ്വത്വം മരിച്ചിട്ടുണ്ടാവും... നിങ്ങൾ ഒരിക്കലും മാതാപിതാക്കളുടെയോ, സഹോദരന്റെയോ, ഭർത്താവിന്റെയോ ഉത്തരവാദിത്വം അല്ല... നിങ്ങളുടെ ഉത്തരവാദിത്വം നിങ്ങൾ തന്നെ ഏറ്റെടുക്കണം. കല്യാണവും, കുട്ടികളും നിങ്ങളുടെ ചോയ്സ് ആണ്.. നിങ്ങളുടെ പ്രായമോ, മറ്റുള്ളവരുടെ സന്തോഷത്തിനു വേണ്ടിയോ അതിലേക്കു പോകാൻ നിങ്ങൾ നിർബന്ധിതർ ആകരുത്... അതിനുമപ്പുറം കാര്യങ്ങൾ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ട്... നിങ്ങളുടെ ചോയ്സ്സ് ആണ് അതെല്ലാം... ആളുകൾ പലതും പറയും, അവർ നിങ്ങളുടെ ഒരു പ്രശ്നത്തിന് പോലും കൂടെ ഉണ്ടാവ...